Rośliny wodne to grupa roślin, które do rozwoju potrzebują stałego poziomu wody. Niektóre gatunki wprawdzie są wstanie egzystować w strefie bagiennej, jednak wiąże się to ze znacznym wyhamowaniem ich rozwoju. Rośliny te więc sadzi się się głównie na głębszych półkach w naszym oczku (grzybienie, grążele, osoka, rdestnica pływająca). Mają one duży wpływ na wygląd naszego stawiku i w każdym oczku powinien
znaleźć się przynajmniej jeden gatunek. Najczęściej jest to lilia wodna. Prawie wszyscy przedstawiciele tej grupy do dobrego rozwoju potrzebują stosunkowo żyznego podłoża, gdyż w standartowej mieszance gliny z piaskiem rozwijają się marnie i często odmawiają kwitnięcia. Rośliny wodne często wytwarzają liście dwojakiego rodzaju: podwodne i nadwodne lub pływające po powierzchni wody. Kwiaty większości roślin wodnych należą do wyjątkowo ładnych i mogą z nimi konkurować jedynie niektóre gatunki bagienne. Kwiaty zawsze pojawiają się ponad powierzchnią wody na głąbikach albo na specjalnie wytworzonej łodydze.
Osoka aloesowata jest bardzo ciekawą rośliną, którą mogę polecić każdemu. Należy ona do rodziny żabiściekowatych i jest rośliną dwupienną. Płeć roślin rozróżniamy po kwiatach. Dorodne okazy dorastają do 50 cm i rzeczywiście nieco przypominają aloes. W krajach o cieplejszym klimacie osoka uważana jest za chwast i jej sprzedaż podlega wielu ograniczeniom. W naszym kraju jest rośliną stosunkowo rzadką, choć można czasem natrafić na większe jej skupiska. Występuje w pobliżu brzegu
zarastających, żyznych wód stojących (starorzecza, wypłycone
jeziora). Częściej jednak spotkamy ją w sklepach zajmujących
się sprzedażą tego typu roślin. Osoka aloesowata spędza zimę na dnie
zbiornika latem zaś wypływa na powierzchnię. Liście osoki są wąskie, kolczasto piłkowane na brzegu, tworzą gęstą różyczkę.
Liście znajdujące się pod wodą są delikatne i półprzezroczyste (no może
ćwierćprzezroczyste) a nadwodne sztywne o ostrych kolczastych zakończeniach. Kłącze rośliny jest bardzo krótkie i grube. Wyrasta z niego pęczek stosunkowo długich korzeni. Kwiaty są dość duże (3 cm) i przypominają kwiaty żabiścieku. W oczku wodnym rośliny można po prostu wrzucić do wody i traktować jako pływające. Ja polecam jednak osokę zakotwiczyć przez przyciśnięcie (np. za pomocą kamieni) końców korzeni. Głębokość
sadzenia powinna wynosić przynajmniej 30 cm i dawać roślinie swobodę podczas unoszenia się do góry. Osoka preferuje wodę o odczynie zasadowym i stanowisko słoneczne, choć udaje się też w niedużym zacienieniu.
Samo kwitnięcie osoki aloesowatej jest procesem niezwykle interesującym. Roślina leżąca na dnie, gdy przychodzi pora kwitnienia unosi się do góry i pływa tuż pod powierzchnią wody. Następnie z kłącza wyrastają grube głąbiki zakończone
dużym pąkiem. Dorastają one do powierzchni wody i gdy już podejrzewamy, że pojawi się kwiat z pąka wyrasta kolejny, tym razem cienki głąbik zakończony pączkiem (całkowicie ponad wodą). 
Po rozwinięciu się i przekwitnięciu kwiatu z dużego pąka wyrasta parę kolejnych kwiatów. Po zakończonym procesie kwitnięcia, który trwa od
maja do sierpnia roślina ponownie opada na dno zbiornika, gdzie zimuje. Osoka jest rośliną częściowo zimozieloną, czyli liście częściowo
zamierają na zimę. Wiosną rozwijają się młode rośliny na rozłogach, które oddzielamy gdy chcemy osokę rozmnożyć.