Rośliny wodne to grupa roślin, które do rozwoju potrzebują stałego poziomu wody. Niektóre gatunki wprawdzie są wstanie egzystować w strefie bagiennej, jednak wiąże się to ze znacznym wyhamowaniem ich rozwoju. Rośliny te więc sadzi się się głównie na głębszych półkach w naszym oczku (grzybienie, grążele, osoka, rdestnica pływająca). Mają one duży wpływ na wygląd naszego stawiku i w każdym oczku powinien
znaleźć się przynajmniej jeden gatunek. Najczęściej jest to lilia wodna. Prawie wszyscy przedstawiciele tej grupy do dobrego rozwoju potrzebują stosunkowo żyznego podłoża, gdyż w standartowej mieszance gliny z piaskiem rozwijają się marnie i często odmawiają kwitnięcia. Rośliny wodne często wytwarzają liście dwojakiego rodzaju: podwodne i nadwodne lub pływające po powierzchni wody. Kwiaty większości roślin wodnych należą do wyjątkowo ładnych i mogą z nimi konkurować jedynie niektóre gatunki bagienne. Kwiaty zawsze pojawiają się ponad powierzchnią wody na głąbikach albo na specjalnie wytworzonej łodydze.
Grążele żółte (Nuphar
lutea) są blisko spokrewnione z grzybieniami. Czasem nazywa się je też nenufarami. Jest to gatunek dość powszechny w naszym kraju, lecz trzeba pamiętać, że znajduje się pod ścisłą ochroną. Trudno zrozumieć czemu, skoro jest wiele innych, znacznie rzadszych roślin nie będących pod ochroną - być może ustawodawca kierował się wielkością. Grążel żółty jest naprawdę dużą rośliną, spotkałem się kiedyś z okazem, którego kłącze miało długość kilku metrów i przypominało anakondę (do tego stopnia, że aż się przestraszyłem). W ciągu dwóch lat jedna roślina pokrywa powierzchnię około 5 metrów kwadratowych. Gatunek ten, z tego względu nadaje się tylko do naprawdę dużych stawów ogrodowych. Literatura fachowa zaleca sadzić go na głębokości
od 1 do nawet 2.5 metra. Ja widywałem w środowisku naturalnym grążele rosnące znacznie płycej - nawet na głębokości zero, czyli bez wody. Rośliny owe rosły wilgotnym błotnistym podłożu i nic nie wskazywało na to by było im źle, nawet kwitły. Było to w środku lata i zbiornik z grążelami wcześniej z pewnością miał wodę. Te egzemplarze, które rosły w najbardziej suchych miejscach przypominały rabarbar (miały bardzo krótkie ogonki liściowe). 
Sporo mniejszym gatunkiem jest grążel drobny (Nuphar
pumila). On też występuje w Polsce jednak jest znacznie rzadszy, czasami można się z nim spotkać
na północy kraju. Grążel drobny oczywiście także jest chroniony i chcąc go zdobyć musimy roślinę zakupić (jest dość często spotykany w sprzedaży). Liście grążela drobnego dorastają tylko do 15 cm, a ogonki liściowe są spłaszczone (u grążela żółtego są trójkanciaste).
Kwiaty mają zielonożółte działki kielicha i średnicę około 2,5 cm, zaś
owoce są około dwa razy mniejsze od gatunku opisanego powyżej (kształt
gruszkowaty, często u góry zagięte). Grążele drobne powinny być sadzone w oczku wodnym na głębokości 0,3- 0,5 metra.
Ich kłącza rzadko przekraczają długość 0.5 metra.