Sitowie
Sitowie |
|
|
Zbiorowiska roślinne przy brzegach zbiorników wodnych noszą ogólną nazwę sitowia. Sitowie składa się z wielu bylinowych gatunków roślin. Są to głównie rośliny bardzo ekspansywne i nierzadko przyczyniają się do zarastania zbiorników wodnych (nawet jezior). W skład sitowia wchodzą głównie trawy i inne wysokie rośliny o długich i sztywnych liściach. W Polsce prym wiodą trzciny i pałki, lecz nietrudno znaleźć też zbiorowiska sitów, kosaćca żółtego czy tataraku. Rośliny te przystosowały się do zmiennego poziomu wody i są odporne na okresowe przesuszenie. Nierzadko (np. ponikło, sity) sezonowe obniżenie poziomu wody jest konieczne oby rośliny zakwitły. Wspólną cechą łączącą tą grupę roślin jest przystosowanie do często niekorzystnych warunków bytowania. W oczku wodnym sadzimy je w podłożu składającym się z mieszanki piasku i gliny (2:1), niektóre można też uprawiać bez podłoża (hydroponicznie). Z uwagi na szybkie rozrastanie się tej grupy roślin powinno się je sadzić w pojemnikach, oraz kontrolować ich wielkość przez okresowy podział (nawet co rok, lub dwa lata). Poniżej znajdują się odnośniki do szczegółowych opisów ze zdjęciami, najpopularniejszych roślin z tej grupy. | ||||||
Trzcina pospolita (Phragmites communis)  Trzcina pospolita to z pewnością najpospolitsza w naszym kraju roślina z terenów podmokłych. Można ją spotkać prawie na każdym kroku. Występuje nad brzegami wód stojących i
płynących, oraz na wszelkich podmokłych terenach jak bagna, przydrożne rowy, oraz wilgotne łąki. Nazwa tej rośliny mogła by brzmieć "trzcina nadzwyczaj pospolita". Częste występowanie i
łatwo dostępność w naturze tego gatunku sprawia, iż dość często trafia do świeżo założonych oczek wodnych. I to jest błąd! Otrzymuję później listy z pytaniem jak pozbyć się trzciny. Oczywiście pytają osoby posiadające naturalne stawy (wykopane w gruncie), bo jak łatwo
się domyślić w folii i betonie trzcina się nie ukorzenia. Trzcina w naturze tworzy zwarte łany na brzegach zbiorników wodnych. Przyczynia się do zarastania wielu mniejszych stawów. Wysokość pojedynczych egzemplarzy waha się od metra do 4 metrów. źdźbła są dość grube i sztywne, liście dorastają do 60 cm długości, maja kolor sinozielony i są tak ostre, że można się o nie skaleczyć. Roślina kwitnie od lipca do września dużymi wiechami (20- 30 cm), których kolor wpada w fiolet. Wiechy są w czasie kwitnienia rozpierzchłe, lecz później się ścieśniają i zazwyczaj pochylają na bok. Używane są do wyrobu palm wielkanocnych. Trzcina rozmnaża się przez kłącza rozrastające się niczym perz, zaś kolonizuje inne zbiorniki dzięki nasionom, które mogą być przenoszone na duże odległości. Osobiście nic nie mam do trzciny, to pożyteczna trawa. Jej łodygi służą do wyrobu różnego rodzaju mat i plecionek oraz do budowy bardzo trwałych (i bardzo drogich) pokryć dachowych zwanych strzechą. Jest też używana do barwienia wełny na zielono.    Niestety żadne z tych zastosowań nie ma nic wspólnego z oczkiem wodnym, dlatego też o tym gatunku lepiej zapomnieć. Aby rośliny poruszane przez wiatr wywoływały charakterystyczny szelest kojarzony ze zbiornikami wodnymi powinny rosnąć w dużej grupie.
Kępa o parometrowej wysokości posadzona w koszyku szybko zostanie połamana przez wiatr nie mówiąc już o jej
wyjątkowo nie naturalnym wyglądzie. Do sadzenia w oczkach wodnych urzywa się odmian ozdomnych o kolorowych lisćiach. Najpopularniejszą odmianą jest Phragmites australis "Variegatus" o pięknych jaskrawo żółtych przebarwieniach. Z kolei Phragmites karka "Variegatus" osiąga nieco mnijsze rozmiary i ma pasiaste liście w kolorach kremowo - zielonych.Dla zwolenników sitowia złożonego z traw można polecić rozwiązanie zastępcze. Po drugiej stronie brzegu w zwykłej ziemi ogrodowej można posadzić trawę pampasową, różne odmiany bambusa czy miskanta. Do niedużych oczek wodnych polecam mozgę trzcinowatą, a właściwie jej odmianę o o liściach z białym obrzeżeniem o nazwie "Picta" lub żółto -zielone "Luteopicta". Trawa ta jest bardzo odporna na niesprzyjające warunki i przesuszenie. Rośnie tak w słońcu jak w cieniu i może się rozwijać bez żadnej pielęgnacji (nawet bez podlewania). Mozga trzcinowata jest o wiele niższa od trzciny i jej kłosy są bardzo skromne. Ciekawą odmiana mozgi jest też odmaina "Fessey" która osiąga mniejsze rozmiary i wysokosć około 90 cm (jest nieco mniej ekspansywna). Powinno się ją sadzić w kuble bez dna wkopanym w ziemię, gdyż ma niesamowite tempo rozrastania się na boki przy pomocy rozłogów. Dziesięciokrotne zwiększenie w ciągu sezonu terenu który zarastała początkowo nie jest dla niej żadnym wyczynem. Jesienią liście żółkną i łodygi pokładają się na boki, powinno się je wtedy wyciąć tuż nad powierzchnią gruntu. Wyschnięte można użyć do zimowych okryć innych roślin w ogrodzie. Trzcina karka Variegatus, Trzcina pospolita Variegatus, Mozga trzcinowata Luteopicta, Mozga trzcinowata Fessey - zamów sadzonki on line. | ||
| ||||