Sitowie
Sitowie |
|
|
Zbiorowiska roślinne przy brzegach zbiorników wodnych noszą ogólną nazwę sitowia. Sitowie składa się z wielu bylinowych gatunków roślin. Są to głównie rośliny bardzo ekspansywne i nierzadko przyczyniają się do zarastania zbiorników wodnych (nawet jezior). W skład sitowia wchodzą głównie trawy i inne wysokie rośliny o długich i sztywnych liściach. W Polsce prym wiodą trzciny i pałki, lecz nietrudno znaleźć też zbiorowiska sitów, kosaćca żółtego czy tataraku. Rośliny te przystosowały się do zmiennego poziomu wody i są odporne na okresowe przesuszenie. Nierzadko (np. ponikło, sity) sezonowe obniżenie poziomu wody jest konieczne oby rośliny zakwitły. Wspólną cechą łączącą tą grupę roślin jest przystosowanie do często niekorzystnych warunków bytowania. W oczku wodnym sadzimy je w podłożu składającym się z mieszanki piasku i gliny (2:1), niektóre można też uprawiać bez podłoża (hydroponicznie). Z uwagi na szybkie rozrastanie się tej grupy roślin powinno się je sadzić w pojemnikach, oraz kontrolować ich wielkość przez okresowy podział (nawet co rok, lub dwa lata). Poniżej znajdują się odnośniki do szczegółowych opisów ze zdjęciami, najpopularniejszych roślin z tej grupy. | ||||||
Sit rozpierzchły (Juncus effusus)  Sit rozpierzchły to kolejny bardzo pospolity gatunek rodzimy. Należy do rodziny sitowatych (Juncaceae). Występuje na podmokłych łąkach, na brzegach wszelkich zbiorników wodnych, oraz na bagnach, torfowiskach i okresowo wilgotnych pastwiskach (jest tam uważany za chwast). Sit jest zwartą byliną kłączową. Tworzy gęste kępy łodyg i liści, dorastające nawet do wysokości około 120 cm (zazwyczaj połowę tej długości). Łodygi są żywo-zielone, bardzo podobne do liści. Od czerwca do września pojawiają się na nich pozornie boczne rozpierzchłe kwiatostany długości od 4 do 10 cm. Początkowo są one zielone, jednak z czasem zmieniają kolor na brązowy. Kwiatostan jest spychany na bok przez podsadkę, która wygląda jak przedłużenie łodygi (nad kwiatostanem). Sity można sadzić zarówno w pełnym słońcu, jak i w półcieniu. Najlepiej umiejscowić je w miejscu umiarkowanie wilgotnym. Idealne było by miejsce, w którym latem rośliny przeszły by okresowe przesuszenie. Nie zaleca sie sadzenia sitów na głębokości przekraczającej 10 cm. Sity wytwarzają rozległy system korzeniowy, zadowalając się ubogim podłożem. Dzięki temu można je z powodzeniem stosować jako rośliny oczyszczające, np. obsadzjąc nimi strumień. Kepa tworzona przez każdą roślinę jest zwarta i nie rozrasta się zbyt mocno na boki, co jest niewątpliwym atutem sitów. Do oczek wodnych w szczególności można polecić odmianę "Spiralis", która posiada spiralnie skręcone łodygi, przypominające sprężynki (fot. poniżej). Odmiana jest naprawdę nieprzeciętna, czym zwykle wzbudza zainteresowanie.   Rośliny rozmnażamy przez podział większych kęp na wiosnę lub jesienią. Pielęgnacja polega na usuwaniu uschniętych pędów późna jesienią, lub wczesną wiosną. Sity nie są atakowane przez choroby i szkodniki. Są mrozoodporne, choć w długie mroźne zimy (głównie na wschodzie kraju) mogą nieco ucierpieć. Dotyczy to przede wszystkim roślin posadzonych w wodzie. Jeszcze parę lat temu sity nie należały do moich ulubieńców,jednak obecnie dostrzegam wiele ich zalet i polecam do każdej wielkości oczka. Oprócz wymienionej powyżej odmiany Spiralis świetnie się prezentuje także sit siny (Juncus inflexus), który posiada niebieskawo-srebrzyste liście. Bywa nazywany także sitem modrym. Sit skupiony, Sit Spiralis, Sit mieczolistny, Sit siny - zamów sadzonkę on line. | ||
| ||||