Czermień błotna (Calla palustris)
Czermień błotna jest rośliną często spotykaną w sprzedaży i równie często trafiającą do naszych ogrodów. Nie ma się czemu dziwić, piękne sercowate, błyszczące i sztywne liście czermieni mają wiele uroku i mogą kojarzyć się z roślinami tropikalnymi. Wspaniałe kwiatostany, charakterystyczne dla rodziny obrazkowatych zaczynają się pojawiać już w maju i utrzymują się bardzo długo. Kwiatostan otoczony białą pochwą przypomina anturium. Kwiaty są ponoć zapylane przez ślimaki wodne. Po przekwitnięciu kwiatów pojawiają się ciekawe czerwone owoce, zebrane w małe kolby. Latem kolby opadają na ziemię lub do wody i rozsypują się z nich czerwone jagody. Czermień jest w pełni mrozoodporna i niepodatna na choroby i szkodniki. Wydawać by się mogło iż to idealna roślina do naszego oczka, jednak nie do każdego stawiku się ona nadaje.
Czermień jest naszym rodzimym gatunkiem i choć można się spotkać z informacjami, że jest pod ochroną, nie jest to prawda. Rośliny w naturze występują jednak dość rzadko i lepiej zaopatrzyć się w nie w odpowiednim sklepie. W warunkach naturalnych czermień preferuje stanowiska zacienione na brzegach śródleśnych bajorek i bagien o kwaśnym podłożu. Najczęściej spotkać ją można na torfowiskach przejściowych i w podmokłych olszynach. Lubi podłoże żyzne i praktycznie jej korzenie przerastają tylko grubą warstwę ściółki - roślinę można bez problemu podnieść do góry wraz z fragmentem podłoża. W środowisku naturalnym czermień rozmnaża się głównie przez rozrost kłącza i pączki śpiące. Rośliny rzadko zakwitają. Na stanowisku liczącym kilkaset egzemplarzy doliczyłem się zaledwie paru kwiatów.
W oczku wodnym rośliny powinny być sadzone w strefie błotnej na głębokości nie przekraczającej 5 cm. Dorastają do około 20 cm wysokości i znacznej długości. Ponieważ w oczku trudno zapewnić im odpowiednie nasłonecznienie i warunki glebowe, rośliny zachowują się odmiennie niż w naturze. Podstawowa różnica polega na tym, iż wytwarzają znacznie więcej kwiatów kosztem liści, które są mniejsze i szybciej obumierają. Osoby, w których ogrodach przebywają małe dzieci powinny pamiętać, że czerwień błotna jest trująca. Należy dopilnować aby jej kuszące czerwone jagody nie trafiły w nieodpowiednie ręce.
Największą wadą czermieni dyskwalifikującą ją jako roślinę do większości stawików jest szybki rozrost kłącza. Kłącze czermieni nie rośnie w ziemi a pełza po jej powierzchni przypominając łodygę. Bez większego problemu osiąga metr długości w ciągu sezonu, a więc potrzebuje wiele miejsca. Pod koniec lata, liście począwszy od nasady rośliny zaczynają opadać pozostawiając "gołe badyle".
Nie ma co liczyć na to, że w przyszłym sezonie pokryją się one liśćmi. Liście pojawią się tylko na końcu kłącza w sporej odległości od miejsca
sadzenie. Ponieważ roślina ucieka z pojemników nadaje się tylko do dużych stawów. Sadzimy ją w odpowiedniej wielkości strefie bagiennej. Jako że czermień nie tworzy zwartych kęp roślina wygląda "łyso". Można temu zapobiec sadząc kilka okazów lub mieszając ją z innymi niskimi roślinami błotnymi. Czermień rozmnaża się przez kopczykowanie części kłącza, które łatwo i szybko się ukorzenia. Można także wysiewać świeżo zebrane nasiona na podmokłym gruncie. Kłącze w węzłach się rozgałęzia, jednak w większości przypadków pączki odpadają i pływając po powierzchni wody szukają miejsca do zakorzenienia. Można je zbierać i sadzić.
Czermień błotna - zamów sadzonkę on line.